Με την Χάρη του Θεού συμπληρώνονται φέτος τριάντα πέντε συναπτά έτη από την εκδημία εις Κύριον του μακαριστού παπα-Κοσμά, ιδρυτού και διοργανωτού της ιεραποστολής Κολουέζι. Τριάντα πέντε έτη κόπου και μόχθου, κατά τα οποία, με τις ευχές και ευλογίες του σεπτού Πατριάρχου μας κ.κ. Θεοδώρου, συνεχίζεται ταπεινά το έργο που ξεκίνησε αυτός, έθεσε τα θεμέλια, αφήνοντας για την λειτουργία του παρακαταθήκες, τις οποίες ως ιερά θέσφατα τηρούμε εμείς μέχρι σήμερα.
Θαυμάζουμε την μεγάλη προσωπικότητα του ανδρός και τα πολλά χαρίσματα με τα οποία ήταν προικισμένος, και ευχαριστούμε τον Κύριο που τον επέλεξε και οδήγησε τα βήματά του εδώ, στην Κατάνγκα, για να κτίσει το τεράστιο οικοδόμημα της ιεραποστολής Κολουέζι.
Η πόλη μας πλέον έγινε και ευρύτερα γνωστή, όχι μόνον για τον ορυκτό της πλούτο, αλλά διότι στα χώματά της πάτησαν οι πόδες του μακαριστού παπα-Κοσμά και εδώ έστησε το ιεραποστολικό-πνευματικό του εργαστήριο για να παράγει τον ανεκτίμητο πνευματικό πλούτο, της δημιουργίας αγίων ανθρώπων. Ο Κύριος λέγει: «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι» (Α΄ Πέτρ. α΄ 16).
Αυτός λοιπόν είναι ο στόχος μας, ο σκοπός της ζωής μας. Να γίνουμε άγιοι. Και αυτό ήταν το έργο και ο διακαής πόθος του παπα-Κοσμά. Να αναλάβει το δύσκολο και μοναδικό αυτό έργο, και να μετατρέψει τους Αφρικανούς αδελφούς σε έθνος άγιον, «βασίλειον ἱεράτευμα».
Γι’ αυτόν τον σκοπό αγωνίσθηκε υπεράνθρωπα και προσέφερε και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών του, για να τους κάνει όλους οικήτορες του Παραδείσου, ώστε εν τη ημέρα της Κρίσεως να πει με παρρησία ενώπιον του θρόνου του Θεού: «Ἰδού ἐγώ καί τά παιδία ἅ μοι ἔδωκεν ὁ Θεός…» (Ἑβρ. β΄ 13).
Πολλοί προβληματίζονται, πως σε ένα μικρό σχετικά διάστημα, δημιούργησε το τεράστιο αυτό ιεραποστολικό οικοδόμημα. Το μυστικό του ήταν ότι είχε βρει το κατάλληλο μέσον, το «κλειδί» που τον βοήθησε να αγωνισθεί θεάρεστα στον τιτάνιο αγώνα του, κατά τον οποίον θα έπρεπε να παλαίψει και με όλες τις δυνάμεις του σκότους. Ποιό ήταν αυτό το «κλειδί»; Ήταν το ότι αγάπησε τον λαό αυτό με αγάπη υπερφυσική, με αγάπη που τον έκανε να αψηφά όλους τους κινδύνους και να δίνεται ολοκληρωτικά στον αγώνα για την πραγματοποίηση του μεγάλου και μοναδικού του στόχου. Γι’ αυτό και ο ίδιος είχε πει: «Τό δόσιμο νά εἶναι ἀληθινό, ὁλοκληρωτικό δίχως κρατούμενα, μέ διάθεσι αὐτοθυσίας καί αὐταπαρνήσεως καί μέ σκοπό νά ἀφήσουμε τά κόκκαλά μας μεταξύ τῶν ἰθαγενῶν ἐπί τοῦ ἱεραποστολικοῦ πεδίου…».
Αυτή την βασική αρχή θα πρέπει να έχουν πάντοτε προ οφθαλμών όσοι ασχολούνται με την ιεραποστολή, διότι η αγάπη αυτή προς τον συνάνθρωπο, θα αποτελέσει την κινητήρια δύναμη στο έργο τους. Ίσως οι αποικιοκράτες που πέρασαν κατά καιρούς από τα μέρη αυτά, δεν έδωσαν σημασία στον σύνδεσμο της αγάπης που πρέπει να υπάρχει με τον λαό. Αγωνίσθηκαν μόνο για οικονομικά οφέλη και την εκμετάλλευση, γι’ αυτό και εύλογα δημιουργήθηκε μία αρνητική διάθεση και καχυποψία για όλους τους μη Αφρικανούς που προσέρχονται εδώ στον τόπο μας.
Ο παπα-Κοσμάς με θεία νεύση προσέφερε όλο τον πλούτο και τα αποθέματα της αγάπης του στον λαό, μιας αγάπης αυθεντικής, κατά Θεόν, και όχι συναισθηματικής. Έτσι κατάφερε να πραγματοποιήσει και την δεύτερη βασική προϋπόθεση της κατά Θεόν επιτυχίας του έργου του. Έκανε δηλαδή και τον λαό να τον αγαπήσει και να αποβάλει κάθε ίχνος καχυποψίας για το πρόσωπό του. Το ποίμνιό του, αλλά και όλοι οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής Κατάνγκα, δημόσιες αρχές, πολιτικοί, στρατιωτικοί, δικαστικοί και ο απλός λαός, βλέποντας την ολοκληρωτική προσφορά του, και ότι δεν απέβλεπε σε οικονομικά οφέλη αλλά στην σωτηρία της ψυχής τους, ανταποκρίθηκαν στην αγάπη του και του έκαναν υπακοή, γιατί τους είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη, τους είχε κλέψει, όπως έλεγαν, τις καρδιές τους. Είχε γίνει στην καρδιά Κονγκολέζος, αν και στο μυαλό ήταν Ευρωπαίος, όπως εύστοχα τον χαρακτηρίζει ο Μωϋσής Καλένγκα, που ήταν απ’ τους πρώτους συνεργάτες του. Του είχαν δώσει δε την προσωνυμία «ο άνθρωπος με το χαμόγελο». Η αγάπη τους προς αυτόν ήταν αστείρευτη, και την βλέπουμε να εκδηλώνεται μέχρι σήμερα, με το καθημερινό προσκύνημα στον τάφο του, με την απόθεση λίγων λουλουδιών σε αυτόν, και με την τοποθέτηση της φωτογραφίας του δίπλα στις εικόνες των αγίων, που έχουν στα σπίτια τους.
Ευχαριστούμε τον Θεόν που μας αξίωσε να έχουμε εδώ στα χώματά μας, πίσω από το ιερό βήμα του ναού του Αγίου Γεωργίου στο Κολουέζι, το σεπτό σκήνωμά του, ως ένα ανεκτίμητο κειμήλιο, το οποίο καθημερινά γίνεται πηγή εμπνεύσεως, παρηγορίας και ελπίδος.
Τις περισσότερες φορές οι άγιοι, στον επίγειο βίο τους ζουν, κινούνται και εργάζονται πνευματικά, χωρίς ο πολύς κόσμος να αντιλαμβάνεται το πνευματικό μέγεθος της προσωπικότητάς τους. Μετά θάνατον συνήθως έρχονται στην επιφάνεια γεγονότα, καταστάσεις και μαρτυρίες, που διαμορφώνουν την κοινή συνείδηση και που αποτελούν ενδείξεις της αγιότητος του βίου τους.
Εγώ, ως διάδοχός του, έχοντας προ οφθαλμών το μεγάλο πνευματικό φορτίο που επωμίσθηκα, πάντοτε στις δύσκολες στιγμές πηγαίνω στον τάφο του και τον παρακαλώ να με φωτίζει περί του πρακτέου, και αμέσως η λύση έρχεται.
Ως μια μεγάλη δωρεά του παπα-Κοσμά αποδίδω και την τοποθέτηση, από τον Μακαριώτατο Πατριάρχη μας κ.κ. Θεόδωρο, του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Κωνσταντιανής κ. Κοσμά ως βοηθού, για να με ελαφρύνει από τον πνευματικό φόρτο των υποχρεώσεών μου και να με διαδεχθεί, έχοντας αποκομίσει ικανή ιεραποστολική εμπειρία.
Φέτος που συμπληρώνονται τριανταπέντε έτη από την μακαρία κοίμησή του, αποφασίσαμε, με την ευλογία του σεπτού Πατριάρχου μας, να ονοματίσουμε το έτος 2025, «έτος παπα-Κοσμά», να αφιερώσουμε το ετήσιο Ημερολόγιο της Μητροπόλεως Κατάνγκα σε αυτόν, να αναφερθούμε στον βίο του και στην μεγάλη προσφορά του και να οργανώσουμε διάφορες εκδηλώσεις προς τιμήν του, ως ένα ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης και ευλαβείας.
Εύχου, προσφιλέστατε αδελφέ και πατέρα μας, να συνεχίσουμε το ιερό σου έργο πατώντας πάνω στα χνάρια που εσύ βάδισες και μας τα άφησες ως απλανείς οδοδείκτες, με την πίστη ότι αυτά θα μας οδηγήσουν εκεί, στον τόπο που εσύ προετοίμασες και μας περιμένεις, στην Βασιλεία των Ουρανών.
Μετά πατρικών ευχών και ευλογιών,
† Ο Μητροπολίτης Κατάνγκα Μελέτιος
