Από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, περνώντας διάφορες περιπέτειες, το παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής βρίσκεται στο πλευρό των Αφρικανών αδελφών και αγωνίζεται για να μεταδώσει την φλόγα της Ορθοδοξίας και να τους μεταφέρει το μήνυμα του Ευαγγελίου, κάνοντας πράξη την εντολή του Χριστού προς τους μαθητές: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28,19).
Στον αγώνα και την προσπάθεια αυτή του Πατριαρχείου συντάχθηκε εδώ και ένα χρόνο μία νέα Επισκοπή, η οποία έχει υπό την δικαιοδοσία της τρία γαλλόφωνα κράτη της Δυτικής Αφρικής, το Μπενίν, το Τόγκο και την Μπουρκίνα Φάσο. Τα δύο πρώτα υπάγονταν παλιά στην Ιερά Μητρόπολη Νιγηρίας ως αρχιερατικές περιφέρειες, αλλά λόγω των μεγάλων αποστάσεων δεν αναπτύχθηκαν ιεραποστολικά.
Έτσι, λοιπόν, ξεκινάμε τα πάντα από το μηδέν και πρωτίστως την διοικητική μας οργάνωση και την εκκλησιαστική κατάρτιση των ιερέων, έχοντας ως έδρα μας ένα ενοικιαζόμενο σπίτι, καθώς στην έδρα της νεοσύστατης Ιεράς Επισκοπής, το Μπενίν, δεν υπάρχει Επισκοπείο. Και δυστυχώς το κόστος ενοικίασης ενός σπιτιού που διαθέτει τα απολύτως απαραίτητα, ανέρχεται στα 800 ευρώ μηνιαίως. Το πρόβλημα αυτό δυσχεραίνει και τις ιεραποστολικές περιοδείες στην επαρχία, όπου οι ανάγκες είναι πραγματικά μεγάλες.
Επιτακτική, επίσης, είναι η ανάγκη απόκτησης ενός μεταφορικού μέσου, που θα διευκολύνει την μετάβαση του Επισκόπου και των συνεργατών του στις απομακρυσμένες Ενορίες τόσο για την επιβεβλημένη κατήχηση όσο και για την διοικητική τους οργάνωση. Μέχρι στιγμής η ανάγκη αυτή καλύπτεται με την ενοικίαση ενός αυτοκινήτου, για το οποίο καταβάλλουμε μηνιαίως ένα αρκετά μεγάλο ποσό.
Τα προβλήματα αυτά δυσχεραίνουν το πολυσχιδές ιεραποστολικό έργο του Επισκόπου, που λόγω έλλειψης σταθερού τόπου διαμονής αναγκάζεται να ζει έναν μήνα στο Μπενίν και έναν μήνα στην Ελλάδα, όπου προσπαθεί να συγκεντρώσει τα χρήματα που απαιτούνται.
Αδελφοί μου, καθημερινά βρισκόμαστε ενώπιον των μικρών, αδικημένων από τον κόσμο και εξαντλημένων από την πείνα παιδιών, που με τα αθώα μάτια τους αναζητούν εναγωνίως την σωτηρία τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Η φτώχεια των γονέων τους έχει εξαφανίσει το χαμόγελο από τα πρόσωπά τους και η ελπίδα για ένα καλό μέλλον σβήνει καθημερινά. Τα μάτια τους είναι πλέον στραμμένα σ’ εμάς και περιμένουν την δική μας αγάπη και στήριξη, για να γευτούν ένα ποτήρι γάλα η λίγο φαγητό και για να φορέσουν κάποια μεταχειρισμένα ρούχα η παπούτσια.
Ένα ακόμη πρόβλημα είναι η κάλυψη των μισθών των ιερέων μας. Σήμερα η Ιερά Επισκοπή διαθέτει 11 ιερείς και 5 διακόνους, που προετοιμάζονται ώστε σύντομα να αναλάβουν τα ιερατικά τους καθήκοντα, αλλά δυστυχώς αδυνατεί να καλύψει τις καθημερινές τους ανάγκες και τα έξοδα που απαιτούνται για την ομαλή διεξαγωγή του έργου της κατήχησης σε απομακρυσμένες περιοχές.
Πολλές, επίσης, ενορίες δεν διαθέτουν ναό και στεγάζονται σε καλύβες και άλλα πρόχειρα καταλύματα, στερούμενες ακόμη και των απαραίτητων εκκλησιαστικών σκευών.
Αγαπητοί μας αδελφοί, ζητούμε τις προσευχές σας στο νέο αυτό ξεκίνημα και απευθύνουμε έκκληση στην αγάπη σας, ώστε με την χάρη του Θεού να βρεθούν φίλοι και δωρητές του Ιεραποστολικού Συνδέσμου, που θα συνδράμουν στο ιεραποστολικό έργο της Ιεράς Επισκοπής μας. Η συνεισφορά σας θα είναι το “οξυγόνο” που θα μας βοηθήσει να πετάξουμε ψηλά και να μεταδώσουμε το ευαγγελικό μήνυμα από άκρου σε άκρο στην Ιερά Επισκοπή μας.
Ο σταυρός της Ιεραποστολής είναι βαρύς. Σκοπός της είναι η εν Χριστώ σωτηρία και δεν πρέπει να παραμελούμε και την φιλανθρωπία προς τους πάσχοντες Αφρικανούς αδελφούς μας, που τόσο πολύ την έχουν ανάγκη. Σας παρακαλούμε θερμά, να μας βοηθήσετε να στρώσουμε όλοι μαζί το τραπέζι του επουρανίου άρτου αλλά και του επιγείου για όλους αυτούς τους αδελφούς μας, που ζουν σε άθλιες και απάνθρωπες συνθήκες.
Το μήνυμα, εξάλλου, του Ευαγγελίου είναι η σωτηρία όλων μας και δεν έχει κανένα νόημα εάν βλέπουμε αυτή την σωτηρία εγωιστικά. Εφόσον ο άλλος είναι εικόνα του Θεού, αποτελεί και δική μας αντανάκλαση, ιδιαιτέρως οι αδύναμοι άνθρωποι που αγωνίζονται όχι μόνο για την πνευματική τους σωτηρία αλλά και για την καθημερινή τους επιβίωση μέσα σε ένα κόσμο που τους θέλει σκλάβους και όχι απελευθερωμένους εν Χριστώ δια πάντα και κατά πάντα.
Εκ της Ιεράς Επισκοπής
