Εν μέσω της μεγάλης νηστείας της Εκκλησίας μας, μέσα από την καρδιά της Αφρικής και τα δεύτερα μεγαλύτερα τροπικά δάση του κόσμου, αλλά και μέσα από την καρδιά ενός κόσμου που μόλις τώρα γεννιέται πνευματικά και ανατέλλει, στην επονομαζόμενη «Μεγάλη Ανατολή» η αλλιώς «Grande Orientale» του Κονγκό, όπως λέγεται η επαρχία στην οποία τοποθέτησε την ελαχιστότητά μου ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος Β , σας γράφω αυτή την σύντομη αναφορά για τον αγώνα μας, αλλά και για τα δεδομένα της περιοχής και της νεοσύστατης Επισκοπής μας.
Όπως και παλαιότερα σας έχω πει, η Ιερά Επισκοπή Μπούνιας Κισανγκάνι και Ανατολικού Κονγκό, εκτείνεται στα όρια μίας ιστορικής περιφέρειας του Κονγκό στην οποία ήκμαζε άλλοτε ο Ελληνισμός, ιδιαίτερα κατά την μεταπολεμική περίοδο. Ήταν οι Έλληνες που κυρίως, μετά την διαμάχη του εμφυλίου πολέμου, βρήκαν καταφύγιο στην τότε φιλόξενη χώρα του Κονγκό, η οποία τους δέχθηκε και τους αγκάλιασε, ευελπιστώντας ότι το κέρδος από την παρουσία τους θα ήταν διπλό, από την μια η οικονομική ανάπτυξη του τόπου και από την άλλη η μετάδοση του παγκόσμιας αίγλης Ελληνικού Πνεύματος, που πάντοτε όμως ήταν αλληλένδετο με την Ορθόδοξη Πίστη. Ο Ελληνισμός, όπως ήταν αναμενόμενο, ήκμασε οικονομικά, έδωσε τα πολιτισμικά φώτα του στον κόσμο, αλλά άφησε ατελείωτη και μερικώς ανεκπλήρωτη την προσδοκία του κονγκολέζικου λαού για την μετάδοση και της Ορθόδοξης, πρώτης και ανόθευτης, χριστιανικής Πίστης.
Ο Ιερός Ναός των Αγίων Άννης και Αικατερίνης στο Κισανγκάνι ημιτελής
Αδελφοί μου, ο Θεός μας επιφύλαξε την ωραία και μοναδική εμπειρία της μετοχής μας στην σύσταση και θεμελίωση μίας νέας Επισκοπής, στην καρδιά της Αφρικής. Όταν ήλθα εδώ ως πατριαρχικός Επίτροπος, βρήκα τρεις Εκκλησίες τις οποίες μας κληροδότησε η άλλοτε ακμάζουσα παρουσία του Ελληνισμού. Πάνω σε αυτές τις Εκκλησίες στήριξα την ελπίδα μου και άρχισα με πολλές προσδοκίες, αλλά κυρίως με αμέτρητες δυσκολίες, πρωτίστως οικονομικής φύσεως, την αναζήτηση λύσης για την δημιουργία αρχικά ενός Επισκοπείου, Κέντρου Ιεραποστολικού, αλλά και δομών όπως Εκκλησίες και σχολεία, που θα συστήσουν την απαρχή της εν πράξει θεμελίωσης του έργου μας. Δημιουργήσαμε, έτσι, την πρώτη επισκοπική οικία στο Κισανγκάνι, όπως επίσης και ένα ακόμα μικρότερο επισκοπείο στην Μπούνια. Χτίσαμε την πρώτη ενορία στο Κισανγκάνι, αυτή της Αγίας Άννης και Αγίας Αικατερίνης. Αγοράσαμε οικόπεδο στην Μπούνια για να ανεγείρουμε την δεύτερη ιεραποστολική ενορία και ευελπιστούμε, ότι εκεί θα χτιστεί ένα όμορφο σχολείο για τα παιδιά μας. Ανοίξαμε τρία πηγάδια, το ένα μάλιστα εντός της Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στην Μπούνια, για την εξυπηρέτηση των πιστών μας, αλλά και κάθε απλού ανθρώπου που θα ζητάει λίγο καθαρό νερό στο μέλλον.
Αυτήν την στιγμή αναζητούμε πόρους για την οικοδόμηση του δεύτερου Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου στην Μπούνια, ο οποίος θα βρίσκεται δίπλα σε μία δομή προσφύγων, που είναι αμέτρητοι στην περιοχή μας λόγω των αιματηρών εκτοπισμών των πληθυσμών μας από τους αντάρτες. Επίσης, στο ίδιο οικόπεδο, θα χρειαστεί να ανεγερθεί ένα σχολείο, του οποίου ο προϋπολογισμός ίσως θα είναι υπερδιπλάσιος αυτού της Εκκλησίας. Ένα σπίτι για τον ιερέα, ένας ξενώνας και μία επισκοπική οικία είναι απαραίτητα για να αναπτυχθεί το συγκρότημα αυτό σε Ιεραποστολικό Κέντρο.
Αντίστοιχες δομές πρέπει να δημιουργήσουμε στο Κισανγκάνι, μέσα στον προαύλιο χώρο της Εκκλησίας της Αγίας Άννης, αλλά και όχι μόνον εκεί, γιατί τόσο το Ιζίρο, όπου έχουμε τον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, όσο και οι άλλες πόλεις χρήζουν στήριξης για την διεύρυνση της Ορθόδοξης παρουσίας, κάτι το οποίο μπορεί να γίνει με την οικοδόμηση νέων ενοριών στους κατά τόπους δήμους μας. Σημειώνουμε ότι στην περιοχή μας έχουμε τέσσερεις υποπεριφέρειες, εκ των οποίων μόνο οι τρεις τυγχάνουν φορείς της Ορθόδοξης, στοιχειώδους προς στιγμήν, παρουσίας με τους αντίστοιχους Ναούς τους, οι οποίοι ανέρχονται στους τέσσερεις.
Ο Ιερός Ναός των Αγίων Άννης και Αικατερίνης στο Κισανγκάνι σήμερα
Όπως καταλαβαίνετε, οι ανάγκες είναι μεγάλες και ο δρόμος πολύ μακρύς. Βρισκόμαστε στο ξεκίνημα. Όταν είχα έλθει στον τόπο αυτό, μου φαινόταν ότι έπρεπε να διασχίσω έναν ωκεανό. Τώρα βλέπω μπροστά μου ένα πέλαγος.
Αδελφοί μου, όποιοι έχουν την δυνατότητα και μπορούν, ας μην διστάσουν να βοηθήσουν σε αυτό το μεγάλο έργο, γνωρίζοντας ότι η θεμελίωση μίας νέας Ορθόδοξης Επισκοπής δεν είναι ένα έργο το οποίο θα χαθεί η κινδυνεύει να μείνει αναξιοποίητο. Κάθε λίθος που μπαίνει σε αυτόν τον τόπο, εν ονόματι της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, αφήνει πίσω του ιστορία, μένει εις τον αιώνα και δύσκολα θα χαθεί, δεδομένης της μεγάλης ανάγκης της τοπικής μας Εκκλησίας, μα πάνω από όλα δεδομένου ότι τα ονόματα των συμβαλλόντων καταγράφονται στα αιώνια δίπτυχα των μακαρίων και αειμνήστων κτιτόρων της Αγίας Εκκλησίας του Ανατολικού Κονγκό και θα μνημονεύονται ες αεί τόσο από την στρατευομένη όσο και από την θριαμβεύουσα Εκκλησία.
Θερμές ευχαριστίες οφείλονται στον Ιεραποστολικό Σύνδεσμο «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», τον οποίο γνωρίζω και θαυμάζω από μικρό παιδί ως ελάχιστο τέκνο κι εγώ των δυτικών συνοικιών της Θεσσαλονίκης. Θερμές ευχές από το Κονγκό σε όλους εσάς που αγκαλιάζετε το έργο μας και τον αγώνα μας στους πολύ δύσκολους και χαλεπούς αυτούς χρόνους τους οποίους διάγουμε.
† Ο Μπούνιας, Κισανγκάνι & Ανατολικού Κονγκό Πολύκαρπος
