Χριστούγεννα! «Η Μητρόπολη όλων των εορτών…» κατά τον Ιερό Χρυσόστομο, «η γενέθλιος ημέρα της ανθρωπότητος» κατά τον Μέγα Βασίλειο, η πηγή της ειρήνης, της αγάπης, της φιλανθρωπίας. Από την ύψιστη, ακριβώς, «φιλανθρωπία» (=αγάπη προς τον άνθρωπο) κινούμενος ο Θεός γίνεται άνθρωπος, για να δώσει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να γίνει θεός κατά χάρη.
Αξίζει, λοιπόν, να εμβαθύνουμε στη γέννηση του Θεού ως ανθρώπου, που αποτελεί το μέγιστο γεγονός της παγκόσμιας ιστορίας, το «μυστήριον ξένον και παράδοξον». […] Από την κοσμοσωτήρια ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού πηγάζουν μεγάλες αλήθειες, σημαντικές για τη ζωή όλων μας και ιδιαιτέρως των Ιεραποστόλων, τις οποίες και θα αναδείξουμε.
Το συγκλονιστικό γεγονός που χώρισε την παγκόσμια ιστορία στα δύο –προ Χριστού και μετά Χριστόν– λαμβάνει χώρα αθόρυβα και μακριά από τα πολιτικά, στρατιωτικά, οικονομικά και θρησκευτικά κέντρα λήψης αποφάσεων. Η Γέννηση του Χριστού πραγματοποιείται με τρόπο πρωτόγνωρο, σιωπηλό, λιτό και απέριττο. Η αναμφισβήτητη αυτή αλήθεια δεσμεύει τους Χριστιανούς για πνευματικότερο εορτασμό των Χριστουγέννων. Μέσα σε πνεύμα και κλίμα λιτότητας και ταπείνωσης, χωρίς χλιδή, επίδειξη, πλεονεξία και υπερκαταναλωτισμό. Επιβάλλοντας δε εγκράτεια και λιτότητα στην προσωπική μας ζωή, αλλά και μεγαλύτερη αλληλεγγύη, γνησιότερη αγάπη και σεβασμό στους αδελφούς μας είμαστε συνεπέστεροι στην αποστολή μας ως μέλη, φίλοι και δωρητές της Ιεραποστολής. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους Ιεραποστόλους, αφού με τον τρόπο αυτό θα δείξουν ότι συμμερίζονται την κατάσταση ανάγκης των ιθαγενών στις περιοχές που διακονούν ιεραποστολικά.
Παρόλο που για πολλούς πιστούς «Χριστούγεννα» σημαίνουν μόνο χαρά και ευφροσύνη, είναι ανάγκη να συνυπολογίσουμε και τα δραματικά στοιχεία, που εμπεριέχονται στην εορτή και να διδαχθούμε αναλόγως.
α) Γίνεται μία μετακίνηση-απογραφή, για την οποία χρειαζόταν κοπιαστική οδοιπορία μηνών για να φθάσει κανείς από το ένα μέρος στο άλλο. Στο σημείο αυτό όλοι γνωρίζουμε κάτι από την ταλαιπωρία κάθε υποχρεω-τικής μετακίνησης. Υποκλινόμαστε όμως στους φίλους μας Ιεραποστόλους, οι οποίοι για την αγάπη του Χριστού εγκαταλείπουν πατρίδα, γονείς, συγγενείς και ακολουθούν εντολή του Θεού ανάλογη με αυτήν προς τον Αβραάμ: «Έξελθε εκ της γης ουν και της συγγενείας σου και δεύρο εις την γην ην αν σοι αναδείξω» (Γεν. 12,1).
β) Μεσολαβεί η σφαγή των νηπίων. «Φωνή εν Ραμά ηκούσθη, κλαυθμός και οδυρμός˙ Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής, και ουκ ήθελε παρακληθήναι ότι ουκ εισίν» (Ματθ. 2,18). Η απαρηγόρητη μητέρα που χάνει το παιδί της, είναι από τις τραγικές εικόνες αυτού του κόσμου. Γι’ αυτό καλούμαστε όλοι μας να συμβάλουμε με όσες δυνάμεις έχει ο καθένας, ώστε να λειτουργήσουν στους τόπους της Ιεραποστολής ιατρεία, φαρμακεία, νοσοκομεία.
γ) Ακολουθεί, τέλος, η φυγή στην Αίγυπτο. Ο μικρός Χριστός παίρνει τον δρόμο της ξενιτιάς, γίνεται από πολύ μικρός μετανάστης και συμμερίζεται έτσι τα προβλήματα αυτών που ζουν σε ξένο τόπο. Το τραγικό αυτό γεγονός μας υποχρεώνει να επανεξετάσουμε την όποια αυστηρή στάση μας έναντι των μεταναστών και να αποκτήσουμε «σπλάχνα ελέους».
Συμπερασματικά, με οδηγό τον λόγο του Θεού και τη διεισδυτική σκέψη των Πατέρων της Εκκλησίας επιχειρήσαμε να εμβαθύνουμε στο νόημα της εορτής των Χριστουγέννων. Ευχόμαστε και προσευχόμαστε η προσπάθεια αυτή να γίνει αφορμή, ώστε εφέτος να ζήσουμε όλοι μας πιο αληθινά, πιο χριστιανικά Χριστούγεννα.
Ευφρόσυνα ας αντηχήσει στις ψυχές μας το κάλεσμα: «Δεύτε ίδωμεν πιστοί, που εγεννήθη ο Χριστός»!
Δημήτριος Λάππας
Επ. Καθ. Πανεπιστημίου
