ΑΠΟΔΗΜΙΑ ΣΕ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

Μετά την πρωινή ακολουθία, ο Γέροντας με οδηγεί στο πιο εντυπωσιακό μπαλκόνι του μοναστηριού, απ’όπου βλέπουμε τα γύρω βουνά σ’όλο τους το μεγαλείο. Ο ήλιος δεν έχει φτάσει ακόμη στη θέση μας και το αεράκι είναι ενοχλητικό. Ο Γέροντας ανοίγει τη συζήτηση:
- Η οδός της Εκκλησίας είναι να αρχίσει ο άνθρωπος με την πνευματική εργασία των εναρέτων πράξεων και τη μετάνοια. Η πνευματική δίψα οδηγεί στην καταφρόνηση των υλικών και γηίνων πραγμάτων. Αυτό σημαίνει ότι έχει στραφεί προς το Θεό. Σαν άνθρωπος έχει ανάγκη και τα υλικά αγαθά, φροντίζει για την απόκτησή τους, εργάζεται όπως όλοι, αλλά δεν επιτρέπει να δεθεί η καρδιά του με αυτά. Η πρώτη του έγνοια είναι να πετύχει τη γνήσια μετάνοια.
Σηκωνόμαστε και οι δυό και κατεβαίνουμε στον κήπο για να ποτίσουμε τις ντομάτες και τις πιπεριές. Ο Γέροντας ανοίγει τη βρύση και με το λάστιχο γεμίζει τις βραγιές νερό. Εγώ στέκομαι στην άκρη και θαυμάζω την ηρεμία του.