Πράγματα που για εμάς θεωρούνται δεδομένα, για τους Αφρικανούς είναι πολυτέλεια. Ανοίγουμε τη βρύση και το νερό τρέχει άφθονο μπροστά μας. Στην Αφρική το νερό είναι δυσεύρετο.
Στο κείμενο που ακολουθεί ένας Ιεραπόστολος εξηγεί τον κόπο που καταβάλουν οι κάτοικοι ενός χωριού του Κονγκό για να έχουν στο σπίτι τους το πολύτιμο αγαθό του νερού.
«Εδώ και αρκετά χρόνια στο χωριό Κιγκουίτ-Μπουντί, 650 χιλιόμετρα ανατολικά από την πρωτεύουσα Κινσάσα του Κονγκό, δημιουργήθηκε η Ενορία του Αγίου Αθανασίου. Λόγω της πανδημίας για αρκετούς μήνες δεν μπορούσαμε να κάνουμε περιοδείες. Τώρα που έληξε ο αποκλεισμός ξεκινήσαμε επισκέψεις στην επαρχία και έτσι ήλθαμε στο χωριό Κιγκουίτ-Μπουντί. Φθάσαμε μετά από δέκα ώρες ταξίδι.
Το πρωί τελέσαμε την Θεία Λειτουργία και στη συνέχεια είχαμε συνάντηση με τους δασκάλους του σχολείου και την επιτροπή της Ενορίας όπου μεταξύ των άλλων μας εξέθεσαν το μεγάλο πρόβλημα του νερού. Ο Επίσκοπος ζήτησε να επισκεφτεί το σημείο από το οποίο οι άνθρωποι παίρνουν νερό για να το μεταφέρουν στις καλύβες τους. Δύσκολο και επικίνδυνο το μονοπάτι μέσα από το δάσος και τα χωράφια για να φθάσεις στο ποτάμι. Μεγάλη κατηφόρα και όταν πλησιάζεις πρέπει να προσέχεις μην παρουσιασθεί κανένας κροκόδειλος η ερπετό και χάσεις τη ζωή σου. Δύο ώρες δρόμο να πας και να έρθεις, ένας καθημερινός ‘’Γολγοθάς’’. Πόσο νερό μπορείς να κουβαλήσεις στο κεφάλι σου; Πόσες φορές μπορείς να πας την ημέρα για να έχεις νερό για τις ανάγκες της οικογενείας;
Ελπίζουμε ότι με τη βοήθεια του Θεού το χωριό θα αποκτήσει νερό και οι κάτοικοι του θα σταματήσουν να ταλαιπωρούνται για πάντα».
*Το κείμενο είναι απόσπασμα επιστολής του Σεβ. Μητροπολίτη Κεντρικής Αφρικής κ. Νικηφόρου προς τον Οργανισμό μας. Ελπίζουμε στην αποφασιστικότητα του Σεβασμιωτάτου οι φίλοι και οι δωρητές μας να σταθούν και πάλι αρωγοί.
