Με την Χάρη του Θεού αξιώθηκα να γνωρίσω από κοντά το μεγάλο έργο που η Εκκλησία μας επιτελεί στην Σιέρρα Λεόνε, μία χώρα που σταδιακά ανασυγκροτείται μετά από τον εμφύλιο σπαραγμό που πέρασε. Κατά την ολιγοήμερη παραμονή μου στην Ιεραποστολή έζησα τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο υπεύθυνος της Ιεραποστολής και πανεπιστημιακός καθηγητής π. Θεμιστοκλής Αδαμόπουλος, ο πρώτος Ορθόδοξος Ιεραπόστολος στην χώρα αυτή.
«Ως ωραίοι οι πόδες των ευαγγελιζομένων την ειρήνην, των ευαγγελιζομένων τα αγαθά» (Ρωμ. 10, 15)
Βλέποντας το έργο που αναπτύχθηκε, σε μία περιοχή που βασιλεύει η εξαθλίωση λόγω της τρομερής φτώχειας, δεν πίστευα στα μάτια μου. Δοξάζω τον Θεό που με αξίωσε να αντικρύσω από κοντά την αυθεντική ιεραποστολική προσπάθεια που επιτελείται στην Σιέρρα Λεόνε. Διασχίζοντας την πόλη Φρητάουν, μέχρι να φτάσουμε στο Ιεραποστολικό Κέντρο, είδα με τα ίδια μου τα μάτια την φτώχεια της χώρας, που παρουσιάζεται κατά καιρούς στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Επισκεπτόμενος και άλλες πόλεις, εκτός από την πρωτεύουσα, αυτά που είδα πραγματικά δεν περιγράφονται.
Η παραγκούπολη της Φρητάουν στη Σιέρρα Λεόνε
Χιλιάδες πολύτεκνες οικογένειες ζούνε μέσα σε παραπήγματα (λαμαρινένιες ή πλινθόκτιστες παράγκες χωρίς παράθυρα), που κυριολεκτικά ψήνεσαι μέσα σε αυτά από τον καυτό αφρικανικό ήλιο. Τραγική κατάσταση! Παντελής έλλειψη νερού και ηλεκτρικού ρεύματος. Χωρίς τουαλέτες και αποχέτευση. Ανύπαρκτες κουζίνες και σκεύη, χωρίς τρόφιμα…
Μικρά παιδιά αναζητούν οτιδήποτε χρήσιμο ανάμεσα στα σκουπίδια…
Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, βλέπεις παντού τα σημάδια του δεκαετούς εμφυλίου πολέμου. Άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, ακρωτηριασμένοι, χωρίς χέρια, χωρίς πόδια. Ρώτησα με απορία τον πατέρα Θεμιστοκλή πως ζούνε αυτοί οι άνθρωποι και μου απάντησε: «Δεν ξέρω. Λογικά θα έπρεπε να είχαν πεθάνει όλοι από την πείνα και τις αρρώστιες. Ο Θεός όμως τους διαφυλάσσει θαυματουργικά για την δική μας καταισχύνη και ενοχή. Δεν δείχνουμε, όσο θα έπρεπε, αγάπη και έλεος για τον φτωχό ούτε εμείς ως άτομα αλλά ούτε και διεθνώς ως πολιτισμένα κράτη. Έχουμε μεγάλη ευθύνη. Δυστυχώς, δεν διαθέτουμε ούτε από το υστέρημά μας, ούτε και από το περίσσευμά μας. Ο Χριστός μας κήρυξε καθαρά: Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται (Ματθ. 5,7). Γι’ αυτό κι εγώ ήρθα εδώ, να υπηρετήσω τον φτωχό αδελφό μας».
Άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι, ακρωτηριασμένοι…
Άγγιξαν την ψυχή μου τα λόγια του π. Θεμιστοκλή, του γνήσιου αυτού Ιεραποστόλου. Προβληματίστηκα μέσα μου. Αλήθεια, τι απολογία θα δώσουμε την ημέρα της κρίσεως για την αχαριστία μας, εμείς οι λεγόμενοι πολιτισμένοι λαοί; Έχουμε το 99% των κοσμικών αγαθών και αντί να ευχαριστούμε και να δοξάζουμε τον Θεό, αγωνιζόμαστε να αποκτούμε περισσότερα περιττά αγαθά. Είναι θαυμαστό και ευλογημένο το έργο του π. Θεμιστοκλή. Είναι θεάρεστο και χρειάζεται βοήθεια. Υπάρχει μεγάλη ανάγκη κατασκευής τεχνητών μελών για τους χιλιάδες ακρωτηριασμένους από τον εμφύλιο πόλεμο. Η κατασκευή ενός τεχνητού μέλους στην Σιέρρα Λεόνε κοστίζει περίπου 150 δολάρια. Αν το παραγγείλεις από την Αμερική θα κοστίσει 5.000 δολάρια. Είναι ασύμφορη λοιπόν η εισαγωγή τους. Γι’ αυτό και εμείς, κάποια άτομα από το Μόντρεαλ, προσφέραμε για τον σκοπό αυτό το ποσό των 15.000 δολαρίων Καναδά προκειμένου να οργανωθεί το εργαστήριο κατασκευής τεχνητών ποδιών της Ιεραποστολής και 10.000 δολάρια για το εν γένει φιλανθρωπικό έργο.
Αγαπητοί αδελφοί, το έργο είναι μεγάλο και οι ανάγκες τεράστιες. Ο θερισμός πολύς και οι εργάτες λίγοι. Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε την Ιεραποστολή ποικιλοτρόπως, ειδικά στην Αφρική. Ας μην αδιαφορούμε.
Α. Σ.
