Σε μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, την Μαδαγασκάρη, εδώ και τρία χρόνια ο Ιεραποστολικός μας Σύνδεσμος συνδράμει το κοινωνικό και ανθρωπιστικό έργο της Ιεράς Επισκοπής Τολιάρας.
Με την δική σας συνδρομή κατέστη δυνατή η ανοικοδόμηση των βοηθητικών χώρων (αρχονταρικίου, τράπεζας, κελιών, περίφραξης κ.λπ.) της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού και ευελπιστούμε ότι με την χάρη του Θεού σύντομα θα ολοκληρωθούν οι εργασίες διαμόρφωσης του εξωτερικού χώρου.
Το καθολικό της Ι. Μονής Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού πριν και κατά την ανέγερση των βοηθητικών χώρων
Πρόσφατα, στην ίδια περιοχή, ξεκίνησε και η ανέγερση του Ιερού Ναού των Αγίων Σιλουανού του Αθωνίτου και Σωφρονίου του Έσσεξ.
Πρόκειται για δύο σημαντικά έργα, που θα αποτελέσουν την βάση για την διάδοση του κηρύγματος του Ευαγγελίου και την μαρτυρία της Ορθοδοξίας στην περιοχή, με την παράλληλη ανάπτυξη ιεραποστολικού και κοινωνικού έργου.
Την συγκίνηση και την ευγνωμοσύνη του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου κ. Προδρόμου για όλους τους δωρητές, που από το περίσσευμα της αγάπης τους αγκάλιασαν την προσπάθεια αυτή, εκφράζει το παρακάτω κείμενο που μας απέστειλε:
Η εξέλιξη των έργων ανέγερσης του Ιερού Ναού των Αγίων Σιλουανού του Αθωνίτου και Σωφρονίου του Έσσεξ
Τους κτήτορες Μονών και Εκκλησιών, Κύριε, ελέησον
1700 χρόνια πριν και η Εκκλησία ασθμαίνουσα βγαίνει από τις κατακόμβες πεπυρωμένη με την θέρμη μίας πίστεως για το πως η Αλήθεια εκτός του κόσμου ήταν απαγορευμένη εντός αυτού. Πρώτη μέριμνα, να κτιστούν Μαρτύρια, λατρευτικά κέντρα πάνω στους τάφους Μαρτύρων. Να ανασάνει η ψυχή και να φωνάξει δίχως φόβο το «Κύριε, ελέησον»! Ταυτόχρονα, άνθρωποι τρέχουν στις ερημιές του κόσμου, βάζουν λίθους τον ένα πάνω στον άλλο, αρχικά άχαρα και εν συνεχεία με τέχνη, και δημιουργούν λίθινες Κιβωτούς σωτηρίας, πλοία αβύθιστα, μονές και ασκηταριά, νυμφώνες ανταμώσεως του μόνου Νυμφίου των καρδιών ημών.
Τα μέσα πενιχρά. Υπήρχε όμως ένα “παγκόσμιο νόμισμα”, το οποίο και σήμερα φτάνει, για να γίνουν τα πάντα στην Εκκλησία. Όποιος δώσει από ένα χαλίκι μέχρι ένα σεντούκι χρυσό, θα πάρει την προσευχή των Πατέρων μέχρι την συντέλεια του κόσμου. Όχι απλώς για όσο διάστημα ζήσουν οι ευεργετημένοι, παρά για όσο θα ακούγεται η Ευχή επί της γης, για όσο δάχτυλα θα γυρίζουν τους κόμπους του μαυροσχοινιού. Υπάρχει, αδελφοί μου, μεγαλύτερη ανταμοιβή; Να σε συντροφεύει στο εδώ και το μετά η ανάσα των μοναχών, μόνο και μόνο γιατί έδωσες κάτι που ποτέ δεν ήταν δικό σου, γιατί έδωσες ο,τι ο Κύριος σου έδωσε. Όποιος πρόλαβε να καταλάβει ότι είμαστε διαχειριστές πραγμάτων που δεν μας ανήκουν σε τούτη την ζωή, ξέρει ότι η επένδυση πρέπει να στοχεύει στο αιώνιο μετά.
Ἐπείνασα γάρ καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καί ἐποτίσατέ με… (Ματθ. 25,35)
Και ευχαριστώ τον Θεό, διότι εσείς, τα μέλη, οι φίλοι και δωρητές του Ιεραποστολικού Συνδέσμου «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», ζείτε ως επενδυτές Παραδείσου. Στα πρόσωπά σας βλέπω τους κτήτορες της Μονής του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, στον κόπο των χειρών σας τους οικοδόμους της τράπεζας, της κουζίνας, των κελιών και της μάνδρας. Για εσάς και για όποιον άλλον, έστω και με την σκέψη βοήθησε, ως σάλπιγγα ο ιερέας έμπροσθεν της Αγίας Τραπέζης θα ουρλιάζει προς τον Θεό: «Έτι δεόμεθα υπέρ των μακαρίων και αοιδίμων κτητόρων της αγίας Μονής ταύτης» μέχρι την Δευτέρα Έλευση του Χριστού. Για εσάς δύο Άγιοι των ημερών μας θα εύχονται με αγαπητική παρρησία προς τον Ζωοδότη, διότι οικοδομήσατε οίκο προσευχής και λατρείας και βάλατε Αυτούς προστάτες, ούτως ώστε ως Πατέρες να προσέχουν τα μαύρα παιδιά από πάσης θλίψεως, οργής, κινδύνου και ανάγκης.
Μην σας ακούγονται ουτοπικά όλα αυτά. Είμαι βέβαιος ότι ο Όσιος Ιωσήφ, ο Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, ο Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ, οι Άγιοι Δανιήλ και Εφραίμ από τα Κατουνάκια και όσοι εκ των νεοτέρων κατετάγησαν στις δέλτους της Εκκλησίας μας Άγιοι θα αποκτήσουν τόπο στην Νότιο Μαδαγασκάρη, θα σκεπάζουν κάθε άνθρωπο εν ανάγκη και πολύ περισσότερο κάθε άνθρωπο που βοήθησε έναν μακρινό αδελφό εν ανάγκη.
Εύχομαι, καρδιακώς και διαπύρως, η πρεσβεία πάντων των Αγίων και της Θεοτόκου, να αναβλύζει ως το νερό από το πηγάδι που ως Σύνδεσμος προσφέρατε και δίνει ζωή και ανάπαυση σε χέρια ξερά και στόματα σκασμένα από τον ήλιο της Αφρικής, πλούσιο έλεος εκ των πηγών του Παραδείσου έως ότου αξιωθούμε να διαβούμε την στενή και ταπεινή Του πύλη.
Ο πάντοτε ευγνώμων και έσχατος ευχέτης,
† Ο Τολιάρας & Νοτίου Μαδαγασκάρης Πρόδρομος
