Τον περασμένο Δεκέμβριο συμπληρώθηκαν 22 χρόνια από τότε που ήρθα στην Ταϊβάν, το 2000. Θυμάμαι πως βρέθηκα εδώ σαν να με έριξαν από ένα αεροπλάνο στην μέση του ωκεανού. Δεν ήξερα που βρισκόμουν, δεν γνώριζα την γλώσσα και επιπλέον έπρεπε να βρω τρόπο για να μπορέσω να εγκατασταθώ νόμιμα. Ο μόνος τρόπος ήταν να γραφτώ στο σχολείο κινεζικής γλώσσας. Δεν θα αναφέρω καθόλου τις δυσκολίες, τα έξοδα και την αγωνία μέχρι να γίνει αυτό. Ίσως μόνο να αναφερθώ στα κινέζικα φαγητά, που δεν ήξερα ούτε να τα τρώω ούτε τι περιέχουν, και στο ότι δεν μπορούσα ούτε να συνεννοηθώ με ταξιτζή, ούτε να πάρω πληροφορίες για δρόμους και τα λοιπά.
Μετά από λίγο καιρό έγραψα στον Ιεραποστολικό Σύνδεσμο μία επιστολή. Ο τότε πρόεδρος, ο αείμνηστος Γεώργιος, συγκινήθηκε και μου απάντησε και από τότε ο Σύνδεσμός σας μας στηρίζει σε μόνιμη βάση. Χάρη σε σας νοικιάσαμε την πρώτη αίθουσα που μετατρέψαμε σε εκκλησία, γιατί δεν είχαμε τίποτα. Και αργότερα, όταν πια θα με έδιωχναν από την Ταϊβάν, διότι δεν μπορούσα να παραμείνω άλλο νόμιμα σπουδάζοντας κινεζικά, εσείς δώσατε τα χρήματα και αγοράσαμε αυτόν τον μεγάλο χώρο, όπου λειτουργούμε μέχρι σήμερα. Χάρη σε έναν Κινέζο που γνώρισα με θαυμαστό τρόπο, πήγαμε τότε στο δικαστήριο και καταθέσαμε τα χαρτιά και έτσι απέκτησε νομική υπόσταση η εκκλησία μας και έκτοτε βρίσκομαι νόμιμα εδώ μέχρι σήμερα.
Εγώ δεν γιορτάζω αυτά τα 22 χρόνια, διότι δεν έχω τίποτα καλό να επιδείξω, πέρα από τις αμαρτίες μου και τις τόσες αποτυχίες. Όμως, θα πρέπει να γιορτάζετε εσείς και όλοι όσοι μας βοήθησαν με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά και η ψυχή του Γιώργου και οι ψυχούλες όσων έφυγαν και μας βοήθησαν, διότι ο σπόρος που έπεσε στην Ταϊβάν δεν πέθανε. Άνθισε, αν και τόσο χλωμά, σε ένα περιβάλλον που οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τον Θεό. Είναι πλούσιοι και ζουν σε ένα μεγάλο κέντρο τεχνολογίας, αλλά και κέντρο της κινεζικής θρησκείας. Στην χώρα αυτή η γη και οι τιμές των οικοδομών είναι στα ύψη και ανεβαίνουν συνεχώς.
Όμως η αγάπη σας, οι προσευχές σας, η έγνοια σας για εμάς και βέβαια η οικονομική σας στήριξη βοήθησαν και συνετέλεσαν, ώστε να μπορώ να σας γράφω μέχρι σήμερα. Ο Θεός να σας ευλογεί και όσοι Κινέζοι γίνουν Ορθόδοξοι στο μέλλον να σας ευγνωμονούν.
Προσευχή στον ναό με ειδωλόθυτα (προσφορές στους θεούς)
Τον τελευταίο καιρό με κάποιους θαυμαστούς τρόπους μας δόθηκαν οι κατάλληλες ευκαιρίες, ώστε να λειτουργούμε και σε άλλες πόλεις, όχι σε σπίτι αλλά σε δημόσιο χώρο. Ήταν το όνειρό μου εδώ και πολλά χρόνια, αλλά δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί, διότι δεν μπορούσαμε να βρούμε τέτοιους χώρους και σε άλλες πόλεις. Όμως, πηγαίνοντας να λειτουργήσω στην Πινγκ Τονγκ, μία πόλη στο νοτιοδυτικό άκρο της Ταϊβάν, ο γιατρός και η γυναίκα του που μένουν εκεί και έχουν βαπτιστεί Ορθόδοξοι, βρήκαν έναν ωραίο χώρο πολύ κοντά στον σταθμό του τρένου. Έτσι πηγαίνω εκεί και λειτουργώ δύο φορές τον μήνα και ταυτόχρονα το διαφημίζουμε. Την πρώτη φορά που μου έδειξαν τον χώρο έβαλα τα κλάματα από χαρά, γιατί δεν το περίμενα.
Και μετά από ένα μήνα βρέθηκε κι άλλος χώρος, στον σταθμό της ταχείας στο Γκαοσιούνγκ, που είναι η δεύτερη μεγάλη πόλη της Ταϊβάν, το κέντρο της βαριάς βιομηχανίας, και βρίσκεται στην άλλη άκρη του νησιού. Οι σταθμοί του τρένου εδώ μοιάζουν με του αεροδρομίου. Εκεί λοιπόν έχουμε νοικιάσει έναν μικρό αλλά ωραίο χώρο και εκεί λειτουργώ επίσης δύο φορές τον μήνα. Και το διαφημίζουμε κατάλληλα, ώστε επιτέλους όσοι είναι Ορθόδοξοι η θέλουν να μάθουν για την Εκκλησία να έρθουν εκεί, να παρακολουθήσουν την Θεία Λειτουργία και να μιλήσουμε. Εύχεσθε να έρθει περισσότερος κόσμος στο μέλλον και αυτό να αποτελέσει ένα μεγάλο βήμα για την διάδοση της Ορθοδοξίας στην περιοχή.
Σύντομα ίσως αποκτήσουμε έναν χώρο και στον σταθμό των τρένων στην Ταϊτσούνγκ, μία πόλη στο κέντρο της χώρας, όπου σήμερα τελούμε την Θεία Λειτουργία στο γραφείο του υποδιευθυντή ενός μεγάλου νοσοκομείου, που είναι Ορθόδοξος.
Ο καιρός περνάει χωρίς να το καταλάβουμε, όμως μέσω του διαδικτύου, ιδίως όλη αυτή την περίοδο της πανδημίας του κορωνοϊού, η εκκλησία μας άρχισε να γίνεται σιγά-σιγά αλλά σταθερά πιο γνωστή. Επιπλέον, έχουμε αρχίσει κάθε Δευτέρα διαδικτυακό μάθημα Αγίας Γραφής, που μεταδίδεται μέσω του facebook και το παρακολουθούν πολλά άτομα. Προσπαθούμε να επιλέγουμε θέματα ελκυστικά η ακόμη κι αυτά που μας ζητούν οι ίδιοι. Έτσι σε δύο η τρία μαθήματα παρουσιάσαμε το βιβλίο του Προφήτη Ιωνά, δείχνοντας το δράμα της ανυπακοής και του κακώς εννοούμενου ιουδαϊκού εθνικισμού, ένεκα του οποίου ο προφήτης αρνιόταν να διδάξει, αλλά και την αγάπη του Θεού Πατέρα. Επίσης, διδάξαμε σε συνέχειες το πρόβλημα του προορισμού από την προς Ρωμαίους επιστολή (9,12-23) και τώρα διδάσκουμε την Α επιστολή του Ιωάννη. Τα θέματα είναι πολύ δύσκολα, διότι θα πρέπει να διαβάσω πάρα πολύ από ελληνικά και ξένα βιβλία, αλλά και να τα συνδυάσω με τον κινεζικό τρόπο σκέψεως.
Τέλεση και εξήξγηση της Θείας Λειτουργίας στο Πινγκ Τονγκ
Ο Κινέζος λοιπόν πηγαίνει στον ναό, εκεί όπου υπάρχουν τα αγάλματα των θεών, και προσεύχεται ανάλογα με την ένταση του προβλήματός του, είτε γονατιστός είτε όρθιος, παρακαλώντας με όλη του την καρδιά για την χάρη που τους ζητάει. Στην συνέχεια όμως παίρνει και την απάντηση. Δεν φεύγει χωρίς απάντηση. Παίρνει δύο ξυλάκια που υπάρχουν μπροστά στον βωμό, τα ρίχνει κάτω και αν πέσουν το ένα κορώνα και το άλλο γράμματα, σημαίνει ότι έχει απάντηση από τον θεό. Παίρνει λοιπόν από ένα καλάθι, που είναι δίπλα του, ένα ξύλο που γράφει επάνω τον χρησμό, δηλαδή έναν από τους 64 χαρακτήρες του Ι Τζιν, που είναι το αρχαιότερο βιβλίο στον κόσμο, και τα ιερογλυφικά διαβάζονται από τον αρμόδιο ιερέα του ναού και έτσι ο άνθρωπος παίρνει την απάντηση. Παραδείγματος χάριν, εάν θέλεις να ανοίξεις ένα μαγαζί, ρωτάς τον θεό: «Να ανοίξω το μαγαζί η όχι;». Και η απάντηση έρχεται: «Μία δουλειά, αν αρχίσει σήμερα θα πάει καλά η δεν θα πάει καλά η βλέπω εμπόδια μπροστά σου και τα λοιπά…». Και έτσι με αυτές τις κάπως γενικές και αόριστες πληροφορίες σχηματίζει την απάντηση. Αν τα ξυλάκια δεν πέσουν κορώνα η γράμματα, θεωρητικά δεν έχεις άμεση απάντηση, αλλά στην πράξη τα ρίχνεις πολλές φορές, ώστε να πέσουν όπως πρέπει.
Όμως στον χριστιανισμό, όταν προσευχόμαστε στον Θεό, δεν παίρνουμε απάντηση αμέσως. Όταν φεύγουμε από την εκκλησία, έχουμε πει στον Θεό το τι θέλουμε, αφού προσευχηθήκαμε. Αλλά δεν γνωρίζουμε την απάντηση του Θεού, μόνο περιμένουμε να δείξει ο Θεός. Και πάλι δεν μπορούμε να είμαστε πάρα πολύ σίγουροι ότι αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει είναι πάντοτε από τον Θεό.
Όπως βλέπετε, στην καθημερινή ζωή υπάρχει μία τεράστια διαφορά. Ο Κινέζος ξέρει ότι όταν ρωτάει κάτι τον θεό, θα πάρει οπωσδήποτε μία απάντηση, είτε θετική είτε αρνητική. Ενώ εμείς δεν μπορούμε να του υποσχεθούμε τέτοια απάντηση αμέσως. Βλέπετε λοιπόν μία τεράστια, δυσνόητη δυσκολία για τους Ευρωπαίους, στους οποίους η έννοια του θεού είναι διαφορετική. Αυτό είναι μόνο ένα μικρό παράδειγμα για να καταλάβετε πόσο δύσκολο είναι, αλλά και από την άλλη πλευρά πόσο κρίνει την δική μας πίστη στον Θεό, η προσδοκία της απάντησης στις προσευχές μας. Ο ιεραπόστολος, τουλάχιστον εγώ, κάθε φορά αντιμετωπίζει μία πρόκληση στις ίδιες του τις ιδέες, στην ίδια του την πίστη, όταν διαλέγεται με τελείως διαφορετικό πολιτισμό και τελείως διαφορετικό τρόπο σκέψεως. Ο ιεραπόστολος δεν μπορεί και δεν πρέπει να πηγαίνει υπερήφανα και να απαιτεί ο άλλος να δεχθεί την δική του πίστη, θεωρώντας την πίστη του άλλου δαιμονική. Αν το κάνει αυτό, η δική του πίστη υποσυνείδητα δεν είναι δυνατή όπως νομίζει, αλλά αντίθετα είναι πολύ αδύνατη.
Θεία Λειτουργία στο γραφείο του γιατρού στο νοσοκομείο στην Τζάνχουα
Όμως μετά την Θεία Λειτουργία, όπως είναι όλοι καθισμένοι, τους ρωτάω τι απορίες έχουν για το κήρυγμα της ημέρας, για το Ευαγγέλιο κ.τ.λ. Και έτσι κάνουμε μία μικρή συζήτηση. Εύχεσθε σύντομα να αρθούν οι περιορισμοί, ώστε να μπορούμε να τρώμε μαζί και έτσι να βρίσκουμε και την ευκαιρία να συζητάμε για όλα κατά την διάρκεια του γεύματος.
Έχουμε μεταφράσει και υπάρχουν πια αναρτημένα στην ιστοσελίδα μας, ώστε να τα βλέπουν όλοι, έναν πολύ μεγάλο αριθμό ορθοδόξων κειμένων, όπως η Παρακλητική, το Τριώδιο και το Πεντηκοστάριο. Τα δύο τελευταία εμφανίζονται για πρώτη φορά, αλλά από την Παρακλητική υπήρχε μία πολύ παλιά ελλιπής μετάφραση και όχι βέβαια για κάθε μέρα. Είναι ένα τεράστιο έργο που προσπαθούμε σιγά-σιγά με τις προσευχές και την στήριξή σας.
Σας ευχαριστώ και πάλι, εύχεσθε για μας εν Χριστώ.
π. Ιωνάς
