Τι είναι η Μεγάλη Εβδομάδα; Δεν ρωτώ ρητορικά για να απαντήσω θεολογικά, αλλά μιλώ σε επίπεδο εσωτερικού μονολόγου, θέλοντας να ανασύρω τι είναι η Μεγάλη Εβδομάδα για μένα προσωπικά.
Μεγάλη Εβδομάδα είναι η επιστροφή στην παιδική πατρίδα. Στις θύμησες μίας ξέγνοιαστης νιότης. Στις μυρωδιές από άνθη αγρού και λιβάνι αναμεμειγμένες με ήχους, του Βαρέος θαρρώ, και λόγια που όταν είσαι νέος δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνουν, αλλά νιώθεις τι θέλουν να σου πουν. Μία επίσκεψη στην θεατρικότητα και στα βουρκωμένα μάτια της μητέρας στο ξόδι του Θεανθρώπου, για να θυμηθώ τον ποιητή Γ. Σεφέρη. Ίσως, αυτή η ίδια η σακούλα με τα ποπ-κορν, που έκρυβε ο παπάς του χωριού στην ντουλάπα και τα μοίραζε στα παιδιά όταν τελείωναν τα Ευαγγέλια του Όρθρου της Μεγάλης Παρασκευής.
Κάθε χρόνο, μία εβδομάδα, γίνομαι πάλι παιδί και τρέχω κοντά Του. Πλέον ντρέπομαι να ομολογήσω ότι θέλω ποπ-κορν, πίσω από το τέμπλο δεν μπορώ να διακρίνω τα μάτια καμίας μάνας, αφού πλέον και τα χιλιόμετρα είναι πολλά. Και πάνω που κατάλαβα τα γράμματα της υμνολογίας, τα ακούω σε γλώσσα ξένη, δύσβατη, άγευστης μουσικής αλληλουχίας. Ούτε λουλούδια ευωδιαστά βρίσκω μέσα στην έρημο. Ούτε λιβάνι αναστάσιμο να χαθώ στους καπνούς του. Ίσως βιώνω μία μοναξιά, αυτή που η ιεραποστολή δίνει στα παιδιά της και μονομιάς την σβήνει, όταν αντικρίσεις έναν νεοφώτιστο συγκινημένο να σέρνει τα βήματα κάτω από τον Επιτάφιο.
Το Πάσχα πλέον για όσους την ζωή μας τάξαμε στον ιεραποστολικό αμπελώνα της Αφρικής δεν θυμίζει γεύση παιδική, έχει όμως βαρύτητα πατρική. Κι αν αμήχανα εύχεσαι «Χριστός Ανέστη» στους δρόμους, τα ξένα λόγια που ακούς σαν απόκριση ζωντανή, μάλλον το «Αληθώς Ανέστη σημαίνουν.
† Ο Τολιάρας Πρόδρομος
