Ένας κόσμος παραμυθένιος…

Μία αλησμόνητη πορεία που μου θύμισε ακριβώς την πορεία του Κυρίου με τους μαθητές Του προς Εμμαούς. Δεν ήταν μία απλή πορεία, αλλά μία μαρτυρία ελπίδας σε μία απομακρυσμένη περιοχή, εκεί που τους βλέπει μόνο το άγρυπνο βλέμμα του Θεού.

Ξεκινήσαμε στις 6:30 π.μ. με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κατάνγκα κ. Μελέτιο και την συνοδεία του από το Κολουέζι με προορισμό το χωριό Μουτσάτσα, διακόσια χιλιόμετρα μακριά. Η διαδρομή αποκαλυπτική, θα έλεγα. Η ομορφιά της φύσης σού έδινε την εντύπωση ότι βρισκόσουν σε μία παραδείσια κατάσταση. Ο χρόνος και η ώρα σαν να είχαν σταματήσει. Η τεχνολογία και ο θόρυβος δεν είχαν χώρο σ’ αυτή την γη. Ήταν αφιλόξενη σε τέτοιου είδους προκλήσεις. Προχωρώντας όλο και πιο βαθιά, δεξιά έβλεπες τις «στέπες» της Αφρικής, οι οποίες διασχίζουν χιλιόμετρα μακριά από την μία άκρη στην άλλη και απλώνονται σαν ένα πέπλο, το οποίο σκεπάζει με την ομορφιά αλλά και με την ζεστασιά του την Ήπειρο αυτή.

Μέσα στην χαώδη αυτή έκταση, ξαφνικά άρχεσαι αντιμέτωπος μ’ έναν άλλον κόσμο. Έναν κόσμο που μοιάζει να βγήκε από ένα παραμύθι μίας άλλης εποχής. Τα σπίτια τους μικρά και φτωχικά, φτιαγμένα από λάσπη και από τούβλα. Φτιαγμένα με την δική τους κουλτούρα και την δική τους φαντασία. Έχτισαν εκεί μέσα τις ελπίδες και τα όνειρα μιας καλύτερης ζωής, προσφέροντας στα παιδιά τους τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης που θα μπορούσαν. Όμως, όσο μικρά και φτωχικά κι αν είναι τα σπίτια τους, όσο πολυπληθής κι αν είναι η κάθε οικογένεια, τίποτα δεν μπορεί να στερήσει από τα χείλη τους το χαμόγελο, την ομοψυχία, την συντροφικότητα και την αγάπη. Άνθρωποι πάμφτωχοι, χωρίς να γνωρίζουν το αύριο. Ένα αύριο δίχως όνειρα, δίχως κατάλληλες προδιαγραφές, δίχως ένα καλύτερο μέλλον. Αλλά με καρδιά μεγάλη που τους χωράει όλους, γιατί τα τούβλα και η λάσπη δεν μπορούν να φυλακίσουν την αρετή της αγάπης.

Αφού διασχίσαμε αυτή την μεγάλη απόσταση μέσα στην έρημο της Αφρικής, φτάσαμε στον τελικό μας προορισμό. Εκεί μας περίμενε μία έκπληξη. Μας υποδέχτηκε ο σεβάσμιος Ιερέας του χωριού Μουτσάτσα, ο πατήρ Λεόντιος Μουχόνγκ, μαζί με τον πρόεδρο, τους κατοίκους και τα μικρά παιδιά. Η υποδοχή τους ήταν συγκινητική.

Φιλοξενηθήκαμε στο σπίτι του Ιερέα. Μετά το μεσημέρι, καλέσαμε τους χριστιανούς μας να τους μιλήσουμε λόγο Ευαγγελίου. Μέσα από τις ερωτήσεις και τον διάλογο που ακολούθησε νοιώσαμε την μεγάλη αγάπη και την πίστη τους για τον Χριστό παρόλη την φτώχεια και τα προβλήματα της καθημερινότητας τους. Στο τέλος η χορωδία των μικρών παιδιών μάς ευχαρίστησε με ένα όμορφο τοπικό τραγούδι, βγαλμένο μέσα από τα σπλάχνα τους. Οι στίχοι του εγκωμίαζαν την Ορθοδοξία μας.

Λίγο πριν αναχωρήσουμε από το χωριό Μουτσάτσα, οι κάτοικοι μαζί με τα μικρά παιδιά μάς αποχαιρετούσαν τραγουδώντας, δείχνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο τις θερμότατες και ειλικρινέστατες ευχαριστίες τους για την επίσκεψή μας. Η συγκίνηση και τα βλέμματά μας ενώθηκαν σε μία ενότητα πίστεως, ελπίδας και αγάπης.

Έτσι, τελείωσε άλλη μία ιεραποστολική περιοδεία, η οποία μου άφησε τα ίχνη της σ’ έναν κόσμο παραμυθένιο μίας άλλης εποχής!

Αρχιμ. Κοσμάς Θασίτης
Πρωτοσύγκελος Ι. Μητροπόλεως Κατάνγκας