Με καλοδέχτηκε. Βλέποντάς με όμως από τα γόνατα και κάτω μούσκεμα, προσφέρθηκε να μου φέρει κάτι να αλλάξω, αλλά δεύτερο παντελόνι δεν είχε ο ασκητής. Μου είπε: ‘Γιάννη, να σου φέρω κάλτσες, έχω’. Εγώ βέβαια δεν δέχτηκα, διότι θα έφευγα σε λίγο πάλι μέσα στην βροχή. Τότε πήγαμε σε ένα άλλο κελλάκι, όπου μέσα σε μία κτιστή σόμπα υπήρχαν μερικά κάρβουνα. Μου πρόσφερε ένα σκαμνάκι για να κάτσω κοντά στην φωτιά και συγχρόνως ήθελε να κάνει ένα τσάι, αλλά είχα πιεί στο Μοναστήρι κι έτσι αρκέστηκα στο λουκουμάκι με το ευλογημένο του νερό.
Κάθισε σ’ ένα παγκάκι και αφού τον ενημέρωσα για τα νεότερα σχετικά με την προετοιμασία μου να γίνω μοναχός στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου, όπως ο ίδιος μου υπέδειξε παλαιότερα, άρχισαν οι ερωτήσεις μου πάνω σε θέματα που αφορούν την πνευματική μου ζωή και την μελλοντική μου διακονία στην Αφρική. Πόσο σοφές, πόσο θεόπνευστες οι απαντήσεις του…! Αισθάνεσαι το Άγιο Πνεύμα να σκεπάζει όχι μόνο τον πατέρα Παΐσιο αλλά και τον εαυτό σου. Σε τέσσερα η πέντε σημεία αναγκάστηκε να μου αποκαλύψει θαυμαστά περιστατικά, τα οποία έλυσαν τις απορίες μου και με βοήθησαν. Αλλά με δέσμευσε να τα πω, διότι ορισμένα μου τα αποκάλυψε από τότε που του συνέβησαν για πρώτη φορά. Μέγα το όνομα του Κυρίου, δεν εγκατέλειψε τον Λαό Του.
Πέρασαν τέσσερις ώρες δίχως να το καταλάβω. Νόμιζα πως μόλις κάθισα. Δεν ήθελα να κουράσω τον γέροντα περισσότερο. Έβαλα μετάνοια, πήρα την ευχή του και βγήκαμε έξω».
Άγιον Όρος 14-4-1978
*Παραθέσαμε το σχετικό απόσπασμα, από επιστολή του μακαριστού Ιεραποστόλου πατρός Κοσμά Γρηγοριάτη προς τους γονείς του, για να καταδείξουμε το διορατικό χάρισμα του Αγίου Παϊσίου αλλά και την άμετρη καλοσύνη του για όλους όσους τον επισκέπτονταν παρά τα προβλήματα υγείας που από εκείνα τα χρόνια άρχισε να αντιμετωπίζει.
