Πριν λίγους μήνες βρέθηκα στην λίμνη του Άλμπερτ στα ανατολικά σύνορα του Κονγκό με την Ουγκάντα. Με τους λιγοστούς Έλληνες που απέμειναν στον τόπο μας καθόμαστε στην βεράντα του αγαπητού μας αδελφού Δημήτρη και συζητούμε για το μέλλον της περιοχής αυτής που κάποτε φιλοξενούσε πολλές οικογένειες Ελλήνων. Πρόκειται για την έβδομη μεγαλύτερη λίμνη στην Αφρική, την δεύτερη δε στην ευρύτερη περιοχή, που δεν έχει σε τίποτε μάλλον να ζηλέψει από τις πανέμορφες θάλασσες της Πατρίδας μας.
Ήταν μια από τις πρώτες ημέρες μου στον τόπο αυτό, τον οποίο ο Πατριάρχης μας ανέθεσε στην ελαχιστότητά μου, για μια πρώτη ίσως προσπάθεια εντατικοποίησης της Ορθόδοξης Ιεραποστολικής δράσης.
Δεν περίμενα να επισημάνω κάποιο ιδιαίτερο γεγονός, καθώς ήταν η πρώτη φορά που επισκεπτόμουν τον τόπο αυτό. Ήμουν όμως ήδη ενθουσιασμένος με το περιβάλλον, το οποίο μου θύμιζε τόσο την Ελλάδα μας, όσο και την Μαδαγασκάρη και τα εκεί ιεραποστολικά ταξίδια στις άνυδρες παραθαλάσσιες περιοχές του Νότου, όπου εξάντλησα πολλά από τα πνευματικά και σωματικά μου αποθέματα.
Τώρα κάθομαι με τον αγαπητό μου Γεώργιο, έναν από τους λιγοστούς Έλληνες που απέμειναν στην Ελληνική Κοινότητα της Μπούνια και ατενίζουμε μαζί τις γαλαζοκόκκινες ανταύγειες του Κονγκολέζικου ήλιου, στα βουνά της Ουγκάντα που πανέμορφα υψώνονται στην αντίπερη όχθη. Ο ήλιος δύει. Κάναμε ήδη μερικά ταπεινά σχέδια για το μέλλον της Ορθοδοξίας στην περιοχή.
Ξαφνικά μου ανακοινώνεται ότι σε λίγο έρχεται ο …Βασιλιάς. «Μα εγώ στην ζωή μου δεν έχω συζητήσει με βασιλιά», απαντώ. Μη γνωρίζοντας καλά τις τοπικές διαλέκτους αναρωτιόμουν μάλιστα τι θα μπορούσα να του πω. «Θα δεις», μου λέει ο Γεώργιος. «Είναι απλός».
Μετά από μια ώρα έρχεται, λοιπόν, ο κρατών την εξουσία του τόπου. Νέος στην ηλικία, χαμογελαστός, μου απλώνει τα χέρια και με ασπάζεται αδελφικά. Πιάσαμε την συζήτηση. Εγώ με τα Λινγκάλα, εκείνος λίγο Σουαχίλι λίγο Αγγλικά και λίγο Ελληνικά για να μην ξεχνούμε και τις ρίζες μας, πιάσαμε την κουβέντα για μια περίπου ώρα. Μου διηγούνταν τις φιλικές σχέσεις του πατέρα του με τους Έλληνες της περιοχής, οι οποίοι ήταν κάποτε ονομαστοί ψαράδες εδώ. Μιλήσαμε για την Εκκλησία μας. Του μίλησα για τον σεβασμό που τρέφω παιδιόθεν προς τους άρχοντες των λαών, ειδικά δε, για τον σεβασμό τον οποίο μου ενέπνεε η απλότητά του.
Πεντηκοστή στον νεοανεγειρόμενο Ιερό Ναό της Αγίας Άννας στο Κισανγκάνι
Ο μικρός βασιλιάς μας, μου λέει τότε τα εξής: «Ως βασιλιάς αυτού του τόπου αλλά και αδελφός σου πλέον, ευλογώ σήμερα όλους εσάς τους Έλληνες που ήλθατε να βοηθήσετε τον τόπο μας. Εύχομαι να προκόψει η Ορθόδοξη Εκκλησία και να γεμίσει με πιστούς. Είμαστε κοντά σας και θα στεκόμαστε δίπλα σας, όποτε μας χρειάζεστε».
Κι εγώ συγκινημένος του απαντώ: «Βασιλιά μου, σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Από την πρώτη στιγμή μου ενέπνευσες την αγάπη και την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπό σου. Πρέπει να γνωρίζεις ένα πράγμα. Σε σέβομαι, γιατί ξέρω πολύ καλά ότι η εξουσία που έχεις, σου έχει δοθεί από κάποιον Άλλον. Εκείνος είναι επίσης Βασιλιάς και σου έδωσε ένα κομμάτι από τον ίδιο τον Εαυτό Του, για να το διαχειριστείς για το καλό των ανθρώπων σου.
Το όνομά του είναι Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων. Εγώ ως απλός Του διάκονος σου μεταφέρω με την σειρά μου τις ευλογίες Του και σε αναμένω με λαχτάρα αδελφική στην Εκκλησία μας. Ήλθα εδώ για να σου κάνω γνωστό Αυτόν τον Βασιλιά. Όπως με απλότητα με δέχθηκες σήμερα, έτσι και εγώ με απλότητα και αγάπη σε θέτω ως αδελφό πρώτα στην καρδιά μου και μετά στον νου και στην ύπαρξή μου.
Και αν ακόμα η παράδοσή σας, δεν μου επιτρέπει να σε αγγίξω, άσε με να σε αγκαλιάσω αδελφικά, όπως σου αξίζει και όπως αρμόζει στην πίστη μας».
Άνοιξε τα χέρια του και αφού με ασπάσθηκε όντως, με διαβεβαίωσε επίσης για τα αμοιβαία του αισθήματα.
Συνάντηση με τον Βασιλιά στην λίμνη
Ήταν η πρώτη μου μέρα στην λίμνη του Άλμπερτ. Στα μαρτυρικά αυτά σύνορα του Κονγκό, που τα μαστίζει η εσωτερική μετανάστευση λόγω των αλλεπάλληλων εμφυλίων. Εδώ που τελειώνει η Μεγάλη Ανατολή του Κονγκό. Εδώ που ανατέλλει και σβήνει ο ήλιος καθημερινά, για τα ακριτικά σύνορα της Πατρίδας αυτής, προσπαθώντας κάθε μέρα επιμόνως, να την φωτίσει με την ελπίδα για ένα νέο ξεκίνημα.
Μετά από μια βαθιά ίσως «νύχτα», άλλοτε πικρών και άλλοτε χαρούμενων αναμνήσεων, μιας ζωής που παρέρχεται αλλά και ενός ονειρεμένου παραδείσου που πάντα ο λαός θέλει και εύχεται να επέρχεται, εδώ στο Κονγκό, στην ακριτική περιοχή του Ιτούρι, στο τέλος της Μεγάλης Ανατολής του μικρού και φτωχού κόσμου μας, που μας έταξε ο Θεός να υπηρετήσουμε.
Κοντά στα φτωχά παιδιά της λίμνης
Εδώ στο επίγειο Βασίλειο ενός ταπεινού βασιλιά κάτω από το υπερβασίλειο του Μεγάλου και Μοναδικού Βασιλέως των βασιλέων. Ξεκινήσαμε σήμερα θαυμαστώς την ιεραποστολή μας, εν απλότητι και εν ευχαίς και ευλογίαις του Μακαριωτάτου Πατριάρχου μας και πάντων υμών.
Εύχεσθε για την ανέγερση του πρώτου Ορθόδοξου Ιερού Ναού στον τόπο, ο οποίος θα τιμάται στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Το οικόπεδο ήδη έχει βρεθεί. Προσευχόμαστε για την εύρεση δωρητών για την οικοδόμηση της Εκκλησίας.
Ελάχιστος εν αδελφοίς,
Αρχιμ. Πολύκαρπος Διαμαντόπουλος
Πατριαρχικός Επίτροπος Κισανγκάνι
